Inmiddels drie jaar geleden volgde ik een lezing over reflexen en gedrag. Daarin werd gesteld dat als de reflexen die we bij onze geboorte meekrijgen niet vervangen worden door meer gestuurd gedrag we nog last kunnen houden van deze reflexen. En dat zou dan te zien zijn in het (lastige) gedrag van een kind. Ik was enthousiast want, zouden dan al die kinderen geen Ritalin meer hoeven slikken en zouden we leerproblemen zo eenvoudig kunnen oplossen? Het bleek echter als snel dat dat een brug te ver was, maar tegelijk school er ook een kern van waarheid in: veel drukke kinderen en kinderen met leerproblemen hebben nog een actieve reflex (ik zal jullie niet vermoeien met de namen, maar mocht je er meer over willen weten stuur me gerust een bericht) waardoor het ze gewoonweg niet lúkt om dat te doen wat er van ze verlangt wordt.
Vorige week las ik in een boek* een mooie test om zelf eens te ervaren hoe snel afgeleide en drukke kinderen zich elke dag, de hele dag door, voelen. Je hebt een tweede persoon, een tafel en stoel nodig + een papiertje en iets om mee te schrijven. Klaar? Goed, ga zitten aan de tafel met je voeten omhoog, benen gestrekt. Vervolgens vraag je aan iemand om jou een serie van 10 willekeurige woorden te dicteren met een snelheid van 1 woord per seconde. Jij moet die woorden opschrijven met de ‘verkeerde’ hand (dus links schrijven voor de rechtshandigen en visa versa).
Gelukt? Je kreeg wellicht zware voeten en vond het lastig om ze omhoog te houden. Lukte het om alle woorden op te schrijven? Wat deed je? Bleef je proberen? Zo ja, wat goed, doorzetter! Dan mag jij nu door voor de tweede ronde! Zo nee, waarom niet? De meesten van ons vallen al af na de eerste ronde, enkelen houden het iets langer vol maar geven het dan ook op. Van kinderen wordt echter verwacht dat ze niet opgeven en blijven proberen. Maar stel je nou eens voor dat jij je zo de hele dag voelt als net na deze korte en eenvoudige oefening. Je hebt het idee dat je in een houding moet zitten die niet bij je past, de informatie kun je niet goed opslaan want je lichaam is elders druk met andere dingen (in ons geval benen hoog houden en concentreren op de andere schrijfhand) en uiteindelijk geef je maar op. Je gaat naar buiten kijken en bent afgeleid.
Als kindercoach wil ik niets lever dan kinderen ondersteunen om het beste in zichzelf naar boven te halen en ik geloof erin dat INPP daar een prachtige tool voor is. INPP staat voor Institute for Neuro Psychological Psychology. Het werd in 1975 opgericht door Peter Blythe (PhD). “Hij onderzocht voor het eerst de effecten van een onrijp zenuwstelsel op leerprestaties, emotioneel welbevinden en gedrag. Het INPP Instituut heeft zich sindsdien steeds toegelegd op het identificeren en screenen van motorische onrijpheid bij kinderen en volwassenen. Dit gebeurt aan de hand van medische, gestandaardiseerde screeningstesten. Daarop heeft het INPP een bewegingsprogramma samengesteld dat een erkende INPP-begeleider kan aanleren aan de ouders en het kind.” (bron: www.inpp.be).
In mijn praktijk wil ik kinderen met de INPP methode gaan onderzoeken en behandelen. Ik wil deze kinderen en hun ouders laten zien dat met het minimale aan middelen maar met inzet en trouw ze aan zichzelf kunnen werken op zo’n manier dat problemen minder worden en kinderen gelukkiger. Het duurt nog wel even voordat ik dit kan en mag, maar de eerste stappen zijn gezet. Ik zal jullie op de hoogte houden van mijn INPP-avontuur!
* Stopping ADHD- N.E O’Dell & P.A. Cook (2004)
